بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (جمعه ۲۷ خرداد ۱۴۰۱) بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۱) ❗️بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۱) پیامدهای تحریمها علیه روسیه واقعیتهای توافق هستهای اوکراین اشتراکات موسیقی ایران و پاکستان مهمترین زنان تاثیرگذار در سیاست روسیه بیوگرافی جمشید گیوناشویلی ایران شناس شهیر گرجی حلقههای یک زنجیره دورنمای نفوذ ترکیه در آسیای مرکزی چین پس از حمله ایران به اسرائیل خواستار خویشتنداری شد.
مسلمانان نه تنها موسیقی را از معابد بیرون آوردند، بلکه آن را به عنوان یک هنر رسمی تبلیغ کردند و اصطلاحات جدید بسیاری در این زمینه پدید آمد.
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: طالبان در بیشتر از پانزده ماه گذشته، متواتر به ایجاد تعامل با کشورهای منطقه، امریکا و اتحادیه اروپا برخلاف دور اول حاکمیت شان که تنها روابط شان منحصر به پاکستان، کشورهای حوزه خلیج فارس و عربستان بود، علاقمندی نشان داده و تلاش دارند خود را از اجنداهای پاکستانی به اجنداهای امریکا و فرا منطقه ای بکشانند.
مسیر ریلی رشت-آستارا برای کریدور حمل و نقل بین المللی شمال-جنوب از اهمیت کلیدی برخوردار است، زیرا حلقه مفقوده ارتباط مستقیم ریلی خلیج فارس به مسکو و سن پترزبورگ است.
غفور کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در آستانه انتخابات، رجب طیب اردوغان، با بزرگ ترین چالش سیاسی پس از دو دهه سکانداری جمهوری ترکیه روبه رو است. وی با انتقادات روزافزونی در خصوص سازمان دهی ضعیف و کندی عملیات امدادی مواجه است. بی شک ماهیت غافل گیرکننده، بحران زا و ویرانگر زلزله اخیر برنامه کمپین انتخاباتی حزب عدالت و توسعه برای انتخاب پیش رو را تحت الشعاع قرار خواهد داد.
جنگ اوکراین رقابتهای سیاسی را در منطقه به وضوح افزایش داده است. اکنون به نظر می رسد که روسیه در نتیجه این جنگ ضعیف شده است. با این حال، روندهای متناقضی قابل مشاهده است: از یک سو، تمایل روسیه را برای نگه داشتن آسیای مرکزی در مدار سیاسی خود دیده میشود که تعداد بی سابقه سفرهای مقامهای بلندپایه روسیه در طول سال به این منطقه گواه این امر است. حجم مبادلات تجاری و همچنین حجم وجوه ارسالی از روسیه نیز در حال افزایش است. از سوی دیگر، واضح است که کشورهای آسیای مرکزی از روسیه و جنگ علیه اوکراین فاصله گرفته و هیچ یک از جنگ حمایت نمی کنند.
روابط تهران و باکو به طور مداوم چرخهای از «تشدید تنش» و «تنشزدایی» را تجربه کرده است. تکرار این چرخه پرسش مهمی را مطرح میکند: چه عواملی جمهوری آذربایجان و ایران را با وجود همه مشکلات جدی از وارد شدن به جنگ باز داشته است؟
در منطقه آسیای مرکزی، کشورهای کلیدی همچون ازبکستان و قزاقستان در حال تلاش هستند تا با توجه به گرایشهای مراکز ثقل قدرت و اقتصاد جهانی، موقعیت حاکمیت ملی خود را تحکیم کرده و ظرفیتهای منطقه آسیای مرکزی را افزایش دهند. در همین قالب نیز، تاشکند و آستانه در عین پایبندی به سیاست چندجانبهگرایی، عموماً در تلاش بودهاند تا به عرصه نزاع یا رقابت بازیگران منطقهای و فرامنطقهای اعم از روسیه، ایالات متحده، چین یا اتحادیه اروپا نیز تبدیل نشوند. به همین منظور، توسعه و تعمیق روابط دوجانبه (در گام نخست) و تثبیت و بهینهسازی همگرایی درون منطقهای (در گام دوم) را بهعنوان الگوی راهبردی طراحی مناسبات منطقهای خود برگزیدهاند.
سادهلوحانه است اگر فکر کنیم که دیپلماسی به تنهایی میتواند ضامن صلح باشد. نشست بالی بین جو بایدن و شی جینپینگ در ماه نوامبر تنشها را کاهش داد، اما منطق عمیقتر برخورد هنوز به وقت خود باقیست.