بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (جمعه ۲۷ خرداد ۱۴۰۱) بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۱) ❗️بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۱) پیامدهای تحریمها علیه روسیه واقعیتهای توافق هستهای اوکراین سیاست چین در منطقه مشرق: بهترین دوست جدید معرفی داستان کروکودیل اثر فئودور داستایفسکی آیا طالبان فیسبوک را در افغانستان مسدود خواهند کرد؟ توسعه سرمایه گذاریهای اقتصادی کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس در هند زمینههای شکلگیری ژئوپلیتیک جدید انرژی در آسیای مرکزی “انتخابات تاریخی در هند: تجدید میثاق با دموکراسی در بزرگترین کشور دموکراتیک جهان”
نفوذ چین در خاورمیانه تاکنون عمدتاً به حوزه تجاری و اقتصادی گسترش یافته است و در حال حاضر عمدتاً در چارچوب طرح "یک کمربند، یک جاده" اجرا میشود.
پاکستان تاکنون عرصه اصلی رقابت آمریکا و چین نبوده است. بویژه اگر این کشور گامهای موثری برای بهبود روابط دوجانبه با ایالات متحده بردارد و استقلال خود را در روابط رو به رشد با چین نیز حفظ کند، نیازی به ایجاد تنش با یکی از این دو قدرت نیست. آنچه از شواهد و رویکردهای سیاسی پاکستان میتوان دریافت این است که در بلندمدت، پاکستان قصد ندارد فرصتهای آشتی با ایالات متحده را از دست دهد و از تضعیف روابط خود با چین نیز اجتناب میکند و به همکاری با ایالات متحده و چین توامان به نفع صلح و امنیت منطقهای خود ادامه خواهد داد. باید دید پاکستان تا چه زمانی میتواند این سیاست را پیش ببرد، از آنجا که روابط پاکستان با قدرتهای بزرگ در شرایط فعلی به علت مشکلات فزاینده پاکستان به طور قابل توجهی متناقض به نظر میرسد، ممکن است راهبردهای این کشور در میانه راه تغییر جهت دهد. عمدهترین دلیل آن نیز این است؛ انتظارهای چین از پاکستان احتمالاً در آینده نزدیک رشد قابل توجهی خواهد داشت، بویژه اگر پاکستان از نظر اقتصادی به چین وابسته تر شود. در این صورت رویکرد ایالات متحده برای ارزیابی مجدد روابط خود با پاکستان و تقویت بیشتر اتحاد چهارگانه QUAD برای مهار چین می تواند به مهمترین مسئله پیش رو تبدیل شود.
در مناقشات قفقاز برخی قدرتهای فرامنطقهای مانند ایالات متحده نیز به دنبال نقشآفرینی در معادلات این منطقه هستند.
براساس آمار اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده آمریکا در حالی که در سال 2000 تولید نفت و سایر حاملهای انرژی در چین 3.4 و مصرف آن نیز4.7 میلیون بشکه در روز بوده است، با گذر زمان این شکاف رو به فزونی رفته و در سال 2021 به تولید 4.9 و مصرف 15.2 میلیون بشکه در روز رسیده است.
نگاه آسیای مرکزی در حال حاضر به بیشینهسازی توان نظامی و دفاعی برای مواجهه با هر تهدیدی با استفاده از ظرفیتهای غیرروسی است. در چنین شرایطی بسیاری از بازیگران خارجی نظیر ترکیه، هند، پاکستان و برخی کشورهای غربی، اقدامهای موثری را برای استفاده از این شرایط صورت دادهاند. کشورهای منطقه نیز با استفاده از این حمایتها به توسعه زیرساختهای دفاعی و نظامی خود در داخل و در رویکردهای درونمنطقهای پرداختهاند.
یکی از پیشرفتهترین تانکهای آمریکایی، ام 1 آبرامز سرانجام به اوکراین رسید تا به این کشور در ضدحملهای که برای بازپسگیری مناطق اشغال شده در جریان است کمک کند.
روشن است که ترکها و صهیونیستها با موقعیتی که به دست آوردهاند و جای پایی که محکم کردهاند همراه با عطش آذریها، مجدانه به دنبال گسترش نفوذ خود بوده و قفقاز را به یک مزاحمت فعال دائمی و خطرناک ژئواستراتژیکی علیه جمهوری اسلامی ایران تبدیل میکنند.
تا زمانی که روسیه و چین قدرت های سیاسی و اقتصادی مسلط منطقه باقی بمانند، آسیای مرکزی (هارتلند) هدف تهدید، تطمیع و انقلاب های رنگی آمریکا و اتحادیه اروپا خواهد بود.