بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (جمعه ۲۷ خرداد ۱۴۰۱) بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۱) ❗️بسته خبری ایراس از حوزه اوراسیا (چهارشنبه ۱۸ خرداد ۱۴۰۱) پیامدهای تحریمها علیه روسیه واقعیتهای توافق هستهای اوکراین زمینههای شکلگیری ژئوپلیتیک جدید انرژی در آسیای مرکزی “انتخابات تاریخی در هند: تجدید میثاق با دموکراسی در بزرگترین کشور دموکراتیک جهان” نگاه چین به لیتیوم های افغانستان پاسخ به سوالات بزرگ در مورد حضور ترکیه در اقیانوس هند اشتراکات موسیقی ایران و پاکستان مهمترین زنان تاثیرگذار در سیاست روسیه
با توجه به روند فعلی، روسیه در نظر دارد از طریق تثبیت بازار انرژی آسیای مرکزی و روند افزایشی آن، جهت صادرات انرژی خود از اروپا را به طور دائمی به بازارهای پایدارتر در چین، آسیای مرکزی و آسیای جنوبی منتقل کند. این رویکرد میتواند حجم فشارهای اروپا برای توقف واردات گاز از روسیه را به طور محسوسی کاهش داده و بالعکس، فشار روانی بیشتری را مبنی بر آن که روسیه دیگر به اروپا گاز صادر نخواهد کرد، بر این کشورها وارد آورد. تغییر در ژئوپلیتیک انرژی آسیای مرکزی و بهویژه در حوزۀ گاز، منافع تهران را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. تمایل ایران در دولت سیزدهم نیز به مشارکت در روندهای استراتژیک و بهویژه زیرساختی و ژئواکونومیک آسیای مرکزی بوده است.
در اوایل سال گذشته، سرویس امنیتی اردن پی به توطئهای علیه عبدالله، پادشاه اردن برد که به موجب آن برادر ناتنیاش، عربستان سعودی و برخی قبایل بادیهنشین در آن درگیر بودند.
یک کارشناس مسائل بینالملل با اشاره به آخرین وضعیت جنگ اوکراین گفت: به نظر میرسد ناتو نه فقط ایده گسترش به شرق را دنبال خواهد کرد، بلکه عملا خواهد توانست بخشهای شمالی اروپا را نیز در حیطه این پیمان درآورد و به این ترتیب گام ضد روسی دیگری نیز بردارد.
پیش از خروج آمریکا از افغانستان، ایالات متحده در تمام معادلات این کشور نقش هژمونیک داشت و دو کشور چین و روسیه نقش بازیگر حاشیهای را در پرونده افغانستان داشتند. خروج آمریکا از افغانستان و فروپاشی حکومت مورد حمایت آن کشور فضای جدیدی به وجود آورد که میتوان آن را به «هدیه ژئوپلیتیک» برای دو کشور چین و روسیه تعبیر کرد. پکن و مسکو که اکنون به بازیگران اصلی تبدیل شدهاند، برخلاف سیاست غربیها، اولویتهای دیگری را در افغانستان تحت حکومت طالبان دنبال میکنند. این دو کشور با امتناع از دخالت در امور داخلی افغانستان، ملاحظات امنیتی را در صدر مطالبات خود قرار دادهاند. برای چین و روسیه افغانستان امن که نظم داخلی در آن برقرار باشد، فارغ از نحوه برقراری آن نظم، مهم است.
هرچند روند تصمیم گیریهای طالبان عموما مبهم بوده اما این وضعیت درباره موضوعات جنجالی بیشتر مشاهده میشود. معمولا طالبان را به عنوان یک جنبش اجماع محور میشناسند، به نحوی که شورای رهبری پیشنهادات لازم را به «هبتالله آخوندزاده» داده و وی نیز به عنوان رهبر تصمیم گیرنده نهایی خواهد بود. اما توازن قدرت، بسیار ظریفتر و حساستر از آن است که به نظر میرسد، به خصوص زمانی که یک نظر در درون جنبش محل اختلافات شدید میشود. هبتالله آخوندزاده برخلاف «ملا اختر منصور» رهبر قبلی طالبان، تمایلی ندارد تا درباره موضوعات جنجالی تصمیمگیری کند. انتظار میرفت که وی طبق نظر اجماعی که ظاهرا در حمایت از تحصیل زنان بود، عمل کند. اما وی طرف اقلیتی را گرفت که مخالف با این موضوع بودند. سادهترین تفسیر این است که انگشت اتهام را به سمت چند عنصر «تندرو» ناشناس نشانه رفته و امیر را از این موضوع مبرا کنیم. اما نشانههایی نیز وجود دارند دال بر اینکه این چرخش سیاسی در واقع نشانهای از ناتوانی کلیتر جنبش در ایجاد یک مکانیسم مشخص برای اتخاذ تصمیمهای سیاسی ملی است.
مهمترین عاملی که احتمال افزایش حملات تروریستی را افزایش میدهد، ناکارآمدی سیاستهای جاری دولتهای آسیای مرکزی برای مبارزه با رادیکالیسم و افراطگرایی خشونتآمیز است. در حالی که مقامهای آسیای مرکزی به جای مقابله با فساد گسترده، افزایش شفافیت و پاسخگویی و استفاده از شیوه های حکمرانی فراگیر و مشارکتی، به نقض حقوق بشر، محدود کردن آزادی های مدنی و به حاشیه راندن اقلیت های قومی ادامه می دهند.
يكي از بزرگترين مسائلي كه روسيه در روزگار معاصر با آن مواجه است، فقدان برآورد دقيق از جايگاه فعلي خود در سطوح كلان جهاني است. مساله بحران هويت در اعماق تاريخ روسيه نيز يكي از مهمترين چالشهاي اين كشور محسوب ميشده اما زماني توجه همگان را به خود معطوف ساخت كه قدرتنمايي هفتاد و اندي ساله شوروي رو به افول نهاد و از آن قدرت بزرگ جهاني، بحرانهاي عميق و ريشهدار اقتصادي و اجتماعي روي دستان روسيه جديد باقي ماند.
جنگ روسیه و اوکراین با گذشت دو ماه از آن به سرانجامی نرسیده است. جنگی که بر روی ابعاد گوناگونی خصوصاً بخش انرژی و کشاورزی جهان اثر گذاشته است.
سرگئی بوردیلیاک، سفیر اوکراین در تهران گفت: «من دو نامه شخصی به رئیس جمهوری ایران آقای دکتر رئیسی و وزیر امور خارجه نوشتهام، اما هیچ جوابی از ایشان دریافت نکردهام. بعد از وقوع جنگ در اوکراین که ۴۰ روز پیش شروع شده همهی کشورهای آسیای میانه و خاور میانه کمکهای بشردوستانه زیادی فرستادهاند، اما از جمهوری اسلامی ایران حتی یک ریال نگرفتیم.»