صدات پکر، رهبر یک باند مافیایی هفته‌هاست که در ویدیوهای خود علیه مقام‌های ارشد دولت ترکیه افشاگری می‌کند. این افشاگری‌ها سیاستمداران مطرح ترکیه را به دردسر انداخته است. در حال حاضر ۱۰ فیلم از او در یوتیوب وجود دارد که هرکدام از آنها به شدت در ترکیه خبرساز شده است.
او در سخنان خود اتهاماتی سنگین را به سیاستمداران مشهور و افراد نزدیک به دولت وارد می کند. به گفته او آنها در قتل، تجاوز، قاچاق مواد مخدر، سوءاستفاده از قدرت و بسیاری اقدامات جنایتکارانه دیگر دست داشته‌اند.
پکر برای تازه‌ترین پیام خود از توییتر استفاده کرده و این بار نیز زلزله‌ای سیاسی به راه انداخته است. او گفته که سلیمان سویلو، وزیر کشور ترکیه، پس از کودتای نافرجام در ژوئیه ۲۰۱۶ غیرنظامیان نزدیک به دولت را به کلاشینکف مجهز کرده است.
پکر همچنین گفته است که عثمان توماکین، معاون سازمان محلی جوانان حزب حاکم محافظه کار اسلامی، یعنی حزب عدالت و توسعه نیز در این اقدامات دست داشته است.
پنج سال پیش، بخش‌هایی از ارتش ترکیه کودتایی علیه دولت رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور این کشور انجام دادند. این قیام با کمک نیروهای امنیتی وفادار به دولت و با مقاومت غیرنظامیان که بخشی از آنها مسلح بودند شکست خورد. در روزهای پس از کودتا ، بسیاری از این افراد در شهرهای مختلف به پیروی از دستور اردوغان به “محافظت از دمکراسی” همچنان ادامه دادند.
معنای “محافظت از دمکراسی” که هنوز نیز ادامه دارد، سرکوب بخش بزرگی از روشنفکران، غیرقانونی خواندن احزاب مخالف، به زندان انداختن یا کنار گذاشتن وکلا، فرهنگیان، خبرنگاران، روشنفکران، مصادره اموال تجار و بازداشت گسترده نیروهای نظامی و غیرنظامی و در یک کلام هر صدای مخالفی به اتهام دست داشتن در کودتا بود.
“دولت باید پاسخگو باشد“
مهمت توم نماینده سابق مجلس و عضو بزرگترین حزب اپوزیسیون یعنی “حزب جمهوریخواه خلق” (CHP) که سیاستمداری فعال در مبازره با گسترش غیرقانونی سلاح گرم بوده است، می‌گوید: «اظهارات صدات پکر نشان می دهد که دولت میان طرفداران خود اسلحه توزیع کرده است. پکر می گوید سلاح‌ها به عثمان توماکین، معاون وقت اداره جوانان حزب عدالت و توسعه تحویل داده شده است. بنابراین اکنون دولت باید واقعاً پاسخگو باشد.»
مهمت توم معتقد است که بسیاری از سلاح‌ها پس از تلاش برای کودتا ناپدید شده‌اند. از زمان کودتای شکست خورده در سال ۲۰۱۶ ، حزب جمهوریخواه خلق در تلاش بوده تا بداند چه اتفاقی برای سلاح‌هایی که پس از آن ناپدید شدند افتاده است.
توم می‌گوید: «ما با تاکید روی این موضوع بارها درباره این سلاح ها سوال کردیم». او ادامه می‌دهد: «من خودم دو استعلام و سه سوال ارائه دادم. متأسفانه علیرغم چندین استعلام از وزارت کشور جوابی دریافت نکردم.»
معلوم نیست که آیا دادستانی عمومی تحقیق در مورد مسلح شدن غیرنظامیان را بر اساس ادعاهای مطرح شده توسط پکر آغاز کرده است یا نه. سوال دویچه‌وله در این مورد نیز بی پاسخ ماند.
عکسی که سلیمان سویلو، وزیر کشور ترکیه از خودش در کنار اردوغان منتشر کرده است
وزیر کشور دوباره در سر خط خبرها
این رهبر مافیا که اکنون در دوبی زندگی می‌کند، در افشاگری‌های خود علیه سلیمان سویلو (وزیر کشور) که یک ناسیونالیست افراطی و از دوستان قدیمی پکر است، می‌گوید که سویلو هنگام شروع تحقیقات پلیس درباره او به وی هشدار داده و این تنها دلیلی است که او توانسته در سال ۲۰۲۰ از ترکیه بگریزد و به دوبی برود. پکر نیز در مقابل از او حمایت کرده تا از نردبان ترقی بالا رود.
با افشاگری‌های مداوم صدات پکر علیه سویلو در یوتیوب وضع وزیر کشور رو به وخامت گذاشته است. مخالفان خواهان استعفای او شده‌اند. اما سویلو همه ادعاهای پکر را “کذب محض” و بخشی از یک “لشکر کشی گسترده” علیه ترکیه می‌داند.
آیا اردوغان وزیرش را تنها می‌گذارد؟
اخیرا شایعاتی مبنی بر اینکه اردوغان از وزیر کشورش فاصله گرفته و روابط بین دو سیاستمدار از مدت‌ها قبل متشنج شده، منتشر شده است.
از زمان شروع انتشار پیام‌های یوتیوبی پکر، وزیر کشور ترکیه دیگر در مراسم رسمی، از جمله در مراسم عمومی کاخ ریاست جمهوری حضور نداشته است. اخیرا و هنگامی که صحبت از مهار خشونت علیه زنان در ترکیه پس از ترک کنوانسیون استانبول شد نیز او در آنجا دعوت نشد؛ موضوعی که در واقع در حوزه صلاحیت وزیر کشور است.
اما سویلو اکنون تصویری در توییتر منتشر کرده است که او و اردوغان را در ملاقات با مادرانی از جنوب شرقی شهر دیاربکر نشان می‌دهد. این تصویر برای بسیاری از ناظران نشانه این است که موقعیت سویلو صدمه ندیده است.
اما پکر تهدید کرده است که سلیمان سویلو نباید خیلی زود خوشحال شود، زیرا او قصد دارد بعد از جمعه ۱۵ ژوئیه، یعنی سالگرد تلاش کودتای نافرجام در ترکیه، علیه او دست به افشاگری حساسی بزند. حتی اگر این تهدیدها تنها تهدید باشند، پکر احتمال می‌دهد که این پایان کار وزیر کشور، حداقل از نظر سیاسی باشد.
