ایراس: روبن تادئوسی آبراهامیان Rouben Abrahamian ایران‌شناس، زبان‌شناس و مترجم اهل ارمنستان بود. آبراهامیان در سال ۱۳۱۴ه.ش (۱۹۳۵م)، کرسی زبان‌های باستانی ایران و زبان پهلوی را در دانشگاه تهران پایه‌گذاری نمود.
او در ۳ فوریه ۱۸۸۱ در روستای گنیشیک، استان وایوتس‌جور ارمنستان متولد شد. او در سال ۱۹۰۷ در رشته زبان‌شناسی تطبیقی و سانسکریت از دانشکده فلسفه و تاریخ کی یف، در سال ۱۹۰۹ از دانشگاه لایپزیگ و در سال ۱۹۱۱ از دانشکده زبان‌های شرقی دانشگاه دولتی سن پترزبورگ فارغ‌التحصیل شد. آبراهامیان ۱۹۲۵ م. میلادی با نوشتن پایان‌نامه‌ای با نام گویشهای فارسی یهودیان اصفهان و همدان در رشته زبان‌شناسی دانشنامه دکتری گرفت.
او در بین سال‌های ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۰ میلادی در تفلیس و از ۱۹۲۱ تا ۱۹۴۶ میلادی در ایران به تدریس پرداخت. آبراهامیان در سال ۱۹۳۵ (۱۳۱۴ خورشیدی)، کرسی زبان‌های باستانی ایران و زبان پهلوی را در دانشگاه تهران پایه‌گذاری نمود. در ۱۹۴۶ به ارمنستان بازگشت. وی سال‌ها استاد دانشکده خاورشناسی دانشگاه دولتی ایروان و کارمند علمی پژوهشگاه زبان ارمنستان شوروی بود تا اینکه ۲۶ اکتبر ۱۹۵۱ م. در سن ۷۰ سالگی در ایروان درگذشت.
آثار:
فردوسی و شاهنامه او به ارمنی (۱۹۳۴)
کتاب آموزش زبان پهلوی به فارسی (تهران، ۱۹۳۷)
ترجمه رباعیات باباطاهر عریان همدانی به ارمنی (۱۹۳۰)
اشعار سایات‌نووا به ارمنی (۱۹۴۳)
دین قدیم ارمنیان (۱۹۴۶)
ترجمه ارداویراف‌نامک از پهلوی به ارمنی و تفسیر آن (۱۹۵۸)
فرهنگ پهلوی- فارسی- فارسی – ارمنی- روسی- انگلیسی (ایروان، ۱۹۶۵)
گویش‌شناسی ایرانی: گویشهای کلیمیان همدان و اصفهان و گویش بابا طاهر (۱۹۳۶)
