پیا کریشنانکوتی در The Print
▫️ترجمه و چکیده: سید قاسم ذاکری
نکته کلیدی: استقلال راهبردی، جایگزین رهیافت عدم تعهد در سیاست خارجی هندوستان.
🔰 نکات مهم:
۱. با نظر داشت قدرت گرفتن هندوستان در تراز قدرت‌های درجه اول آسیا طی دهه پیش رو، استقلال راهبردی، گشایش و رشد اقتصادی، اصولِ راهنمایِ سیاستِ خارجیِ هندوستان خواهد بود.
۲. استقلال راهبردی، جایگزینی برای سیاست خارجی سنتیِ عدم تعهدِ هندوستان است.
۳. در شرایط تغییرات ژئوپلیتیک و مخاطرات ناشی از دوره انتقالی در سیاست بین‌الملل، فرصت‌هایی برای برخی کشورها مثل هند جهت اتخاذ سیاست استقلال راهبردی فراهم خواهد شد، تا بدین ترتیب، توانمندی خود را برای گسترش دایره تصمیمات مستقلانه، پیرامون مسایل مربوط به منافع حیاتی ارتقاء دهد.
۴. با نظر داشت ظهور هند به عنوان یک قدرت پیشرو در آسیا و فراتر از آسیا، اکنون زمان اتخاذ تصمیمات مهم از جانب هندوستان فرا رسیده است.
۵. هندوستان، بجای محدود شدن به منافع فرقه ای و اقتصاد داخلی، باید تلاش های خود را معطوف به استقلال راهبردی از طریق رقابت پذیری در اقتصاد جهانی کند.
۶. هند، نباید نمونه ضعیف شده و تقلیدی از چین باشد. هند، نیازمند یک هویت جدید در نظام بین الملل و جدا از هویت متأثر از دوره استعمار است. بنابراین، هند نیازمند ترمیم و بهسازی هویت ملی ناشی از عصر استعمار است.
۷. هندوستان، بر خلاف چین، نباید به دامان دیکتاتوری بیفتد، بلکه باید جهت افزایش جریان سرمایه، دانش و فناوری، به گسترش روابط با آمریکا، ژاپن و اروپا اهتمام ورزد.
۸. هندوستان، هیچگاه مانند امروز به دور از مسایل جهانی نبوده است. ادامه این روند منجر به گرفتار شدن کشور در منازعات داخلی و پسرفت منابع جهت مشارکت در امور بین المللی خواهد شد.
۹. هند، جهت تقویت توانمندی‌های بازدارندگی در مقابل تهدیدات خارجیِ ناشی از چین و پاکستان، باید بر روی ارتقای توانمندی‌های خود در حوزه دریایی تمرکز کند. موقعیت هند در میان اقیانوس های هند و آرام، ظرفیت بسیار خوبی برای راهبرد اخیر الذکر فراهم کرده است.
۱۰. ارتقای سارک و توجه به گسترش روابط با همسایگان، باید اولویت سیاست خارجی هند باشد. تقویت اقتصاد هند و تضمین جایگاه این کشور در جهانی شدن اقتصاد، در گرو رشدِ بازرگانی منطقه‌ای خواهد بود. همچنین، مدیریت حساسیت‌ها در روابط با همسایگان از جمله چین، پاکستان و بنگلادش اهمیت دارد.
۱۱. هند در مسیر احیای گفتگوهای بازرگانی با آمریکا، اتحادیه اروپا، اعضای شورای همکاری خلیج فارس و اخیراً استرالیا قرار گرفته است. برخی، این روند را انحراف از راهبرد و اولویت منطقه گرائی در سیاست خارجی هند دانسته اند. به اعتقاد این منتقدین، شراکتِ اقتصادیِ فراگیر و منطقه‌ای، موسوم به ARCEP، بهترین زیر ساخت تقویت همگرایی منطقه ای به نفع هند است.
۱۲. هر چند خودکفایی اقتصادی، توصیه ای خیرخواهانه است ولی این رهیافت نباید در صدر اولویت‌های برنامه ریزی قرار بگیرد، زیرا ویژگی بارز اقتصاد هند تا پیش از انجام اصلاحات، به نفع اقتصادِ بازارِ آزاد، اقتصادی ضعیف بوده است.
۱۳. (با انتقاد از الگوی فعلی رشد اقتصادی)، تکیه بر فناوری های پیشرفته از جمله هوش مصنوعی، پیشنهاد می شود.
۱۴. هند، در مقوله دیپلماسیِ تغییرات آب و هوایی، از ظرفیتِ رهبریِ کشورهای در حال توسعه برخوردار است.
۱۵. کواد چهار جانبه در شرق و جنوب آسیا می تواند جنبه اقتصادی هم پیدا کند. اما بدین منظور لازم است، دیگر کشورهای منطقه از جمله سنگاپور، ویتنام و اندونزی هم به کواد بپیوندند و نوعی کواد پلاس ایجاد شود.
