ایراس - ریاست جمهوری بایدن دستاورد آسانی برای هند ندارد

ریاست جمهوری بایدن دستاورد آسانی برای هند ندارد

_{وینای شوکلا}

دولت نخست وزیر نارندرا مودی در سال‌های اخیر تعامل نزدیکی با رئیس جمهور دونالد ترامپ ایجاد کرده بود. استقبال بزرگ از رهبر آمریکا برای دیدار از هند در 24-25 فوریه سال 2020 ، حاکی از آن بود که دهلی نو تمام تخم مرغ‌های خود را در سبد ترامپ قرار داده است و اکنون زمان آن فرا رسیده است که از طرح "B" استفاده شود. اگر بخواهیم صریح باشم، تعاملات مودی با باراک اوباما، رئیس جمهور سابق آمریکا برای گسترش روابط شخصی صمیمانه، مثمر ثمر بود. رهبر آمریكا به عنوان مهمان ارشد دعوت شد تا در جشن‌های روز جمهوری در ژانویه 2015 شركت كند، بنابراین وی تنها رئیس جمهور آمریكا بود كه در دوره مسئولیت خود دو بار به هند سفر كند. اوباما بار دیگر تعهد واشنگتن به "مشارکت استراتژیک جهانی" با هند که از حمایت هر دو حزب برخوردار است، را تأیید کرد.

با این حال، ترامپ میراث سیاست‌های مخرب، مانند برهم زدن توافق‌های چند جانبه مانند توافق هسته ای با ایران، خروج از توافق نامه آب و هوای پاریس، امتناع از طولانی شدن توافقنامه آسمان باز و پیمان INF با روسیه و حمله به WHO در زمان همه‌گیری کوید ۱۹ را در کارنامه خود دارد. او در روابط بین الملل درباره نزدیکترین متحدان آمریکا در ناتو و سایر کشورها، از جمله رقیب اقتصادی‌اش چین، مانند "گاو نر در فروشگاه‌های چینی" رفتار می‌کند. این باعث شده که طعم تلخی به وجود بیاید و در مورد قابل پیش بینی بودن سیاست ایالات متحده در بلند مدت شک و تردید ایجاد شود. پیروزی دو نفره بایدن-هریس در رقابت برای کاخ سفید را می‌توان "مرهمی" برای تسکین آسیب‌های وارد شده طی چهار سال دوره ترامپ دانست. امیدها و انتظاراتی که بایدن و هریس همه چیز را به "حالت عادی قدیمی" برگردانند، ممکن است آرزوگونه باشد. در روابط دو جانبه هند و ایالات متحده برخی مسائل وجود دارند که هر از چند گاهی بدتر می‌شوند، از جمله اختلافات تجاری که برجسته‌تر هستند. در اینجا ما شاهد برخورد جدی بین ایدئولوژی‌های "هند اول" و "آمریكا اول" هستیم.

ترامپ هند را به عنوان "پادشاه تعرفه" مسخره کرد و امتیازات سیستم ترجیحات عمومی (GSP) در تجارت به عنوان یک کشور در حال توسعه را از دهلی نو محروم کرد و باعث شد میلیاردها دلار صادرات به هند فقط به مازاد تجاری 17.42 میلیارد دلاری آنها از دست برود. برای مقایسه، کسری تجاری آمریکا با چین 345.2 میلیارد دلار است.

همان‌طور که اشلی جی تلیس،کارشناس ارشد آمریکایی متولد بمبئی بنیاد کارنگی برای صلح بین المللی قبلا هشدار داده بود "عدم موفقیت دولت مودی در حل اختلافات تجاری با دولت ایالات متحده ناامیدکننده است و به طور بالقوه ممکن است برای هند پر هزینه باشد ..." وی "غرایز حمایت‌گرایانه و جاه طلبی‌های خودکفایی" دولت مودی را مقصر دانست و گفت: این امر مانع از ارائه راه حل‌های رضایت بخش از سوی هند شده است.

بعید به نظر می رسد که دولت جدید جو بایدن سیاست تجاری ایالات متحده را در برابر هند تغییر دهد، زیرا مشکلات جدیدتر و جدیدتری از جمله الزامات محلی‌سازی داده‌های دهلی نو و تجارت الکترونیکی در حال انباشته شدن است. دهلی نو تحت فشار بایدن قرار خواهد گرفت تا بار دیگر امتیازات تجاری را ارائه دهد و بازار خود را برای تجارت ایالات متحده باز کند.

نکته مهم دیگر مسئله حقوق بشر و ادعای انهدام ساختار سکولار کشور، تغییر وضعیت خودمختار اکثریت مسلمان جامو و کشمیر و تقسیم بندی این ایالت قبلاً شاهزاده‌ای است که در سال 1948، هنگامی که مورد حمله شبه نظامیان کشور همسایه پاکستان قرار گرفت، به هند پیوست. دولت مودی به خاطر جلوگیری از آزادی مذهبی با تصویب قانون اصلاحیه شهروندی (CAA)، تبعیض علیه مسلمانان (مهاجران از افغانستان، پاکستان و بنگلادش) و دنبال کردن دستور کار هندوی، به طور دائمی از سوی اردوگاه لیبرال در داخل و خارج از کشور تحت فشار است. با برنامه عمل جدید در کاخ سفید، این فشار افزایش خواهد یافت. دموکراتها به طور مشخص به دلیل استفاده از مسائل حقوق بشری به عنوان ابزاری قدرتمند در سیاست خارجی بدنام هستند.

افزایش ابراز وجود چین در اقیانوس هند و رابطه پکن - اسلام آباد در امتداد مرزهای شمال شرقی و غربی این کشور از نگرانی‌های مهم امنیتی و دفاعی هند است که خود دلیلی برای همکاری بیشتر نظامی هند و امریکا و فروش سلاح‌های آمریکایی به دهلی نو است. برخلاف ترامپ که کمک نظامی به پاکستان را متوقف کرده بود و چین را در امور تجاری و نظامی تحت فشار قرار داده بود، بایدن به عنوان یک گیردهنده به چین تلقی نمی‌شود. اگرچه ممکن است وی به دلیل مشکلات حقوق بشری پکن در سین‌کیانگ، تبت و هنگ‌کنگ به چین فشار وارد کند، اما وی در حمایت از هند در تقابل با همسایه شمالی آن چنان جدی نخواهد بود.

مفهوم هند و اقیانوس آرام، هرچند از نظر بلند مدت برای هر دو طرف متفاوت است، نیروی محرکه مشارکت استراتژیک هند و آمریکا با هدف مهار چین بوده است. در دوران ترامپ کوآد "Quad"، (یا ناتوی آسیایی) متشکل از ایالات متحده، استرالیا، ژاپن و هند ایجاد شد. هند، كه با اكراه به این مجموعه پیوست، امیدوار است كه بایدن به "چرخش به آسیای" اوباما بازگردد كه از نظر هند، باید نیروهای آمریكایی را از خاورمیانه به غرب اقیانوس آرام منتقل كند تا آزادی کشتی‌رانی در دریای چین جنوبی را با وجود افزایش قدرت نیروی دریایی چین ارتقا دهد.
هند همچنین امیدوار است که با تحقق وعده مبارزات انتخاباتی بایدن برای بازگشت به توافق هسته‌ای ایران (برنامه جامع اقدام مشترک -JCPOA)، پروژه بندر چابهار در ایران هند را با دور زدن پاکستان از طریق کریدور حمل و نقل شمال-جنوب به افغانستان، آسیای میانه و روسیه متصل کند.

شاید تحریک کننده‌ترین مسئله در روابط دو جانبه برای واشنگتن، همکاری دفاعی مداوم دهلی نو با روسیه باشد. زیر نظر اوباما مسکو مورد تحریم‌های فلج کننده قرار گرفت. بعداً، برای ادعای مداخله کرملین در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2016، قانون مقابله با دشمنان آمریکا از طریق تحریم‌ها (CAATSA) تصویب شد. رئیس جمهور این اختیار را داشت که در موارد خاص از اعمال تحریم‌های ثانویه علیه هر کشوری که وارد معاملات قابل توجه تسلیحاتی با روسیه می‌شود چشم پوشی کند. اگرچه تحریم‌های CAATSA بلافاصله علیه هند برای امضای قرارداد خرید چهار سیستم موشکی پیشرفته S-400 Triumf اعمال نشد، با این حال، مشخص نیست که دولت بایدن چگونه عمل خواهد کرد. روسیه همچنان بزرگترین تامین کننده سلاح و همچنین فن‌آوری‌های دفاعی ابتکاری و اجاره تجهیزات استراتژیک مانند زیردریایی‌های هسته‌ای است. تاکنون هندوستان با خرید همزمان تجهیزات سخت افزاری نظامی از ایالات متحده موازنه‌ای را میان این دو برقرار کرده است. اوباما و دیگر مقامات ارشد واشنگتن هند را "یک تأمین کننده امنیت" در منطقه اقیانوس هند توصیف کرده‌اند و اغلب این واقعیت که این کشور همکاری دفاعی طولانی مدت با مسکو – که فناوری‌های دفاعی‌ای را به دهلی نو می‌دهد که ایالات متحده حتی به نزدیکترین متحدان ناتو نمی‌دهد- دنبال کرده است، نادیده می‌گیرند.

تیم بایدن - هریس به دلیل همه گیری کوید ۱۹ و پیامدهای اقتصادی آن محدودیت‌هایی دارد. اما، تلاش‌های مودی برای بازگرداندن شکوه گذشته هند و رسیدن به موقعیت قدرت جهانی این کشور است. در جهان پس از کرونا انتظار می‌رود مشارکتی بر اساس برابری ایجاد شود؛ هرچند دستیابی به این هدف آسان نخواهد بود.

منبع: باشگاه مباحث والدای
https://valdaiclub.com/a/highlights/biden-presidency-may-not-be-a-cakewalk-for-india/