نسخه قابل چاپ

نسخه وب

داخلی » خبر » روسیه و اروپای شرقی

«و دنیای سابق کم است» ... یادداشتی در مورد رئیس جمهور روسیه؛ بین گذشته و آینده

۱۵ مهر ۱۳۹۶ ساعت ۱۱:۴۲

فئودور لوکیانوف: ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه از لحاظ سنی به "ردیف ارشد" نزدیک شده ولی در گروه اکثر همکاران خود جابجا مي‌شود. رئیس‌جمهور روسیه 12 سال جوانتر از رئیس‌جمهور برزیل، 10 سال جوانتر از رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی، 6 سال جوانتر از دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا و 2 سال جوانتر از نخست وزیر هند است. پوتین همزمان یک سال مسن‌تر از صدر چین، 2 سال مسن‌تر از صدراعظم آلمان و نخست وزیر ژاپن و 4 سال مسن‌تر از نخست وزیر انگلستان و 20 سال مسن‌تر از نخست وزیر کانادا ... است. پوتین از لحاظ طول فعالیت در رأس حکومت در جای اول قرار دارد و اردوغان نخست وزیر ترکیه 3 سال و آنگلا مرکل صدراعظم آلمان 6 سال کمتر از او حاکم بوده‌اند ...

ایراس: ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه از لحاظ سنی به "ردیف ارشد" نزدیک شده ولی در گروه اکثر همکاران خود جابجا مي‌شود. رئیس‌جمهور روسیه 12 سال جوانتر از رئیس‌جمهور برزیل، 10 سال جوانتر از رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی، 6 سال جوانتر از دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا و 2 سال جوانتر از نخست وزیر هند است. پوتین همزمان یک سال مسن‌تر از صدر چین، 2 سال مسن‌تر از صدراعظم آلمان و نخست وزیر ژاپن و 4 سال مسن‌تر از نخست وزیر انگلستان و 20 سال مسن‌تر از نخست وزیر کانادا ... است. پوتین از لحاظ طول فعالیت در رأس حکومت در جای اول قرار دارد و اردوغان نخست وزیر ترکیه 3 سال و آنگلا مرکل صدراعظم آلمان 6 سال کمتر از او حاکم بوده‌اند.



طی سال‌های گذشته از سومین دوره ریاست جمهوری پوتین میزان هیولا سازی و افسانه پردازی در مورد وی به سطحی رسیده که بدنبال آن واقعیت تمام شده و مرحله دیگری آغاز مي‌شود. موضع غرب نسبت به سیاست خارجی روسيه در دوران پوتین به دیدگاه بیمار روانی شباهت دارد. این سیاست خارجی هم شکست خورده و منجر شونده به فاجعه برای روسيه و هم به عنوان سیاست فوق العاده زیرکانه، مؤثر و موفق ارزیابی مي‌شود. روسيه یک کشور بدون جهان بینی و بدون آینده نامیده مي‌شود ولی همزمان به سببی نفوذ آن بر اذهان و فضای اطلاعاتی بطور تهدید کننده رشد می‌کند: حکومت‌های دموکراتیک زیر فشار هکرها و مبلغین روسيه عقب می‌نشینند.



پوتین سیاستمدار واقع بین است، او به توازن قوا و مصونیت حاکمیت و استقلال به عنوان ضامن صلح باور دارد. آنچه غرب "جنگ هیبرید" پوتین می‌نامد در واقع تلاش یک شخص واقع بین کلاسیک برای واکنش به سر در گمی جهانی است که معنی "نیرو" در آن بطور محسوس بغرنج و چند بعدی شده و در نتیجه بروز ارتباط متقابل بین کشورها کاربرد آن اثر غیر خطی می‌گذارد. روسيه سعی دارد به واسطه ابزارهای معمولی نظامی سیاسی با شیوه‌های جهان خارج برای اعمال نفوذ بر آن مقابله کند. این شیوه‌ها عبارتند از برتری اطلاعاتی جهانی، موقعیت انحصاری در بخش عقیدتی، وجود (حداقل تا این اواخر) تصویر جذاب توسعه (که "نیروی ملایم" را تشکیل می‌دهد) و سلطه در امور مالی و اقتصادی جهانی و برتری تکنولوژیک.



پوتین طی تمام حکومت خود برای حفظ استقلال اقدام کرده است. و معمای دراماتیک این است که مسکو در قصد دفاع از استقلال خود به ضرورت نقض این استقلال (در گرجستان و اوکراین) رسید. این اقدامات واکنشی به امری بود که به عنوان دخالت مؤثر سیاسی عقیدتی و گاه مسلحانه کشورهای غربی در امور دیگران استنباط می‌شد. برخلاف آنچه که در غرب تصور مي‌شود، هدف پوتین مقابله با غرب و دموکراسی نیست، او می‌خواهد قابلیت اداره امور، کنترل بر روندهای سیاسی و اجتماعی را احیا کند که در نتیجه تحولات ارتباطی و تکنولوژیک عصر جهانی شدن و تغییر رفتار سیاسی بسیاری از کشورها از دست می‌رود.



پوتین چون اکثر محافظه‌کاران گذشته‌ها را خیلی بهتر از آینده می‌بیند و می‌شناسد. دقیق‌تر خواهد بود گفته شود او آینده را ادامه گذشته تلقی می‌کند. ولی برای ساختمان آینده تصور آینده خیلی مهم‌تر از درک گذشته است. بدون بینش آینده نیروی فزاینده برای دفاع گذشته‌ها بکار گرفته شده و نتیجه آن بطور فزاینده بی‌معنی مي‌شود. امری که ما بطور کاریکاتوری در بخش سینما مشاهده می‌کنیم (منظور دفاع محافظه‌کاران افراطی از آبروی آخرین تزار روسيه است که فیلم سینمایی مربوط به داستان عشق او باعث بروز جنجال بزرگ شد –م). بنظر می‌رسد موضوع آینده به فضای سیاسی اجتماعی روسيه رخنه کرده و موضوع مبارزه انتخاباتی آینده خواهد بود.





نویسنده: فئودور لوکیانوف - عضو هیئت رئیسه شورای سیاست خارجی و دفاعی، روسيه و سردبیر مجله "روسيه در سیاست جهانی"



منبع: مجله "آگانیوک"، 02/10/2017





به نقل از کانال اطلاع رسانی دکتر مهدی سنایی، سفیر ایران در روسیه