استبلین کامینسکیعضو ارشد فرهنگستان علوم فدراسیون روسیه بود. وی در سال ۱۹۴۵ م. در شهر لنینگراد (سن پترزبورگ کنونی) به دنیا آمد. در سال ۱۹۶۸ در رشته ایرانشناسی از دانشگاه سن پترزبورگ فارغ‌التحصیل شد و به مدت یک سال در مناطق پامیر و بدخشان به تدریس زبان‌های روسی و وخانی پرداخت. او بین سال‌های ۸۴–۱۹۸۱ در دانشگاه سن پترزبورگ به عنوان استاد زبان فارسی و زبان‌های ایرانی مشغول به تدریس بود. کامنسکی برای نخستین بار کتاب اوستا را به صورت جلدهای جداگانه به زبان روسی ترجمه نمود. وی یکی از نویسندگان مقالات در دائرهالمعارف ایرانیکا بود و بیش از ۱۵۰ کتاب نگارش نمود.
او دکتری خود را در زمینه علوم و ادبیات از انستیتو خاورشناسی سن‌پترزبورگ اخذ و در سال ۱۹۷۱ م. از رساله دکتری خود با عنوان «آواشناسی تاریخی زبان وخی» دفاع کرد. وی به زبان‌های فارسی، انگلیسی، آلمانی، فرانسه، عربی و زبان وخانی (یکی از زبان‌های پامیری) آشنایی داشت و بیش از یکصد اثر علمی از این محقق برجسته به چاپ رسیده است. از برجسته‌ترین آثار وی به کتاب‌های: زبان وخی، افسانه پامیر، افسانه‌ها و روایات سیستان و مقاله پرده کربلا می‌توان اشاره کرد. ایوان استبلین کامینسکی در سال ۱۳۸۴ (پنجمین همایش چهره های ماندگار) به عنوان چهره ماندگار در ایران در زمینه ایرانشناسی و زبان‌های ایرانی معرفی شد.
کامینسکی در سال های اخیر دو بار به ایران اعزام شده و در همایش چهره‌های ماندگار شرکت کرده و همچنین در یک نشست علمی به تشریح سیر ۳۰۰ سال ایرانشناسی در سن‌پترزبورگ پرداخت. او پنجشنبه شب ۳ مه ۲۰۱۸ در سن ۷۲ سالگی در زادگاهش، شهر سن پترزبورگ روسیه درگذشت. / ایراس
